Heit, mem en Nynke op bezoek!

Week 10: (15 - 21 november)

Woensdag was een superleuke dag, want heit, mem en Nynke zouden die avond rond 19u aankomen op Sevilla Airport! Om 17u vertrok ik van mijn huis richting de bushalte, om vervolgens natuurlijk net de bus te missen. Er gaan namelijk maar twee bussen per uur, dus ik heb daar eerst nog een half uur gewacht. Toen de bus eindelijk kwam, was het nog maar een kwartiertje naar het aeropuerto en daar heb ik nog ongeveer drie kwartier gewacht. De ene naar de andere vlucht landde en hordes mensen kwamen bepakt en bezakt uit de slidedeuren te voorschijn, de ene zoekend naar degene(n) die hem of haar op zouden halen, terwijl anderen meteen naar de uitgang liepen, bellend en zakelijk aan het doen. Vóór de vlucht van heit, mem en Nynke, was er een vliegtuig uit Rome aangekomen, waarin werkelijk alléén maar oudere mensen uit kwamen. Allemaal werden ze opgewacht door vrolijke groepsleiders die blijkbaar vanaf het vliegveld hun groepjes gepensioneerden naar of Córdoba of Cádiz (twee grote steden hier in de buurt) zouden brengen voor een citytripje. Op een gegeven moment kwam er een jongere vrouw en een jongen door de deuren, wat er wel op móest wijzen dat er een volgende vlucht was aangekomen, dus ik keek op het bord met arrivals en ja hoor, vlucht FR6444 vanaf Brussel Charleroi was aangekomen! Nu konden heit en mem en Nynke ieder moment door de bijna magisch aandoende slidedeuren komen, een heel raar idee. Na twintig minuten gespannen zoeken naar een bekende kop tussen al die voor mij nietszeggende gezichten bij iedere keer dat de deuren weer open gingen, kwam heit als eerste lachend door de deur. Ik begon meteen te huilen van de ontlading en van ongeloof dat ze hier nu echt waren. Na de nodige tranen en omhelzingen met iedereen, gingen we weer naar buiten om op de bus te wachten die ons weer naar de stad zou brengen. En toen viel het me meteen al op dat ik al aardig geïntegreerd was geraakt in de Spaanse cultuur, want toen de tweede bus (de eerste zat helaas al vol) na tien minuten er nog niet was, zei heit al: “Nou, komt die bus nog ris?” terwijl ik me er nog niet eens van bewust was dat de bus ‘te laat’ was. Ik zei: “Hij komt wol, it gjit hjir net sa op de tiid, der komme gewoan twa busen per oere, mar dat wol net seze dat dat dus ieder heal oere is.” En na nog een kwartier te hebben gewacht, was daar dan eindelijk de bus die ons weer naar de stad bracht. We stapten uit bij Nervión Plaza (het grote winkelcentrum in mijn wijk) en liepen vervolgens met de koffers richting het pension van heit en mem om daar een van de drie koffers te dumpen. Ja, maar een. Want een koffer was van Nynke - en die zou bij mij op de kamer slapen - en de andere zat vol met warme kleren en andere spullen voor mij, die ik hen had gevraagd mee te nemen uit ons koude kikkerlandje. Daarna zijn we naar mijn huis hier gegaan en heb ik een heerlijke echte Hollandsche maaltijd klaargemaakt (aardappelschijfjes met doperwtjes en een gehaktbal, en voor heit natuurlijk zijn onmisbare biertje), want ik wist dat ik ze daar veel gelukkiger mee zou maken dan met een paella van zeedieren en rijst.

De donderdag ben ik gewoon naar mijn colleges gegaan, want die waren wel belangrijk en aangezien ik de weken daarvoor door het buikgriepje en de verkoudheid ook al niet bij alle lessen kon zijn, wilde ik liever niet nog meer missen. Heit en mem en Nynke zijn toen naar Plaza de España geweest en hebben het centrum bezocht en ‘s avonds om 20u na mijn laatste les hadden we afgesproken voor de universiteit om ergens in de stad even wat te eten. Maar die avond had ik weer een van mijn tussentijdse toetsen van Latijn en die liep weer uit tot half negen, dus toen ik uit het lokaal kwam, heb ik meteen heit gebeld dat ik er aankwam. Daarna zijn we niet zoals de meeste mensen culinair uit eten gegaan, maar zijn we, omdat het al zo laat was en iedereen honger had, naar de Boston Burger gegaan, tegenover de universiteit. Dus in plaats van typisch Spaanse tapas werden het een hamburger met een biertje voor heit, een spaghetti met thee voor mem, een pizza met cola voor Nynke en een soort lasagne met ijsthee voor mij.

De vrijdag heb ik ze een rondleiding gegeven door de universiteit, om te laten zien waar ik dus zoal mijn dagen doorbreng. Vonden ze heel leuk, want nu hebben zij ook eindelijk een beeld van hoe ik hier leef. Daarna nog bij de fontein van de universiteit een familiefoto laten maken door een voorbijlopende toerist, welke tot grote ergernis van mem alle fototechnische wetten had overtreden, maar goed we hadden een foto met ons allevier. Dat is geloof ik de enige van de 600 (!) foto’s die mem in die zes dagen heeft gemaakt ;). Daarna zijn Nynke en ik aan het winkelen geslagen en hebben heit en mem nog het park María Luisa bezocht, als ik het me goed herinner.

De zaterdag hebben we een soort Sinterklaas gevierd, weliswaar met alleen kado’s voor mij, want ja op 5 december kon ik er niet bij zijn natuurlijk. En de Dichtpiet, a.k.a. mem, had er ook nog een paar lieve gedichten bij gedaan. Daarna zijn we niet meer de stad in geweest, gewoon een lekker rustig dagje! Die avond zijn Nynke en ik nog naar een discotheek hier vlakbij geweest, genaamd Paddock, en dat was heel gezellig. We hadden veel mannelijke aandacht met onze lengte en blonde haren!

De zondag hebben we nog een rondvaarttocht gemaakt over de rivier die door Sevilla stroomt, was heel gezellig en gelukkig was het mooi weer. En zelfs ik had ook weer wat nieuwe dingen over Sevilla geleerd van het automatische bandje die onze gids moest voorstellen!